Vakanüvis yazdı: Allah yarattı demek için, evrim tuhaflıkları

“Allah yarattı” dememek için…

“Evrim” tuhaflıkları

Vakanüvis

Bilim dünyasını neredeyse iki asırdır meşgul eden “evrim teorisi”, bilimsel tahlillerden daha çok, ilahiyat dünyasına, toplumların niyet hayatına, ideolojik düzleme yaptığı tesirlerle biliniyor.

Yaratılış gerçeğine karşı “tesadüfiliği” ve “kendi kendineliği” getiren evrim teorisi aslında antik çağlarda bile izi görülen bir hurafe.

Teoriyi hurafe derekesine indiren ise bilhassa çağdaş çağlarda, bu teze taraftar olanların gösterdikleri taassup ile vakit zaman enselendikleri sahtekârlık teşebbüsleri.

Antik çağlarda da evrimciler vardı

Yaradılış gerçeği, tarih boyunca neredeyse bütün toplumların gündemindeydi. Tevhit eksenindeki dinler çizgisinde, inanç özlü hakikat ve bu hakikâte iman, genel bir ikna oluşu da sağlıyordu. “Allah yarattı” gerçeği toplumlarda hâkimken, bu çizgiden sapma görülen periyotlarda ise yaradılışa ait çok farklı görüşler lisana getirilmişti. Bu doğrultuda Sümerler, Urartular, antik Mısır, eski Yunan, Roma, Çin, Kilise Babaları zamanları ve hatta kimi – ender de olsa – İslam fikrinde de yaratılışı sorgulayan görüşler vardı.

Mesela; antik çağ Yunan kanısında, ezoterik ve egzotik mahlukat ya da hayvanlı yaratılış mitleri vardı. Bugün kimi çevrelerce hararetle savunulan, “basit hayvan çeşidinden karmaşık hayvanlara, oradan da insanlara evrilme” savı antik Yunan’da da vardı.

Miletli Anaksimandros, “ilk hayvanların Dünya’nın geçmişinin nemli bir evresinde suda yaşadığını ve insanlığın karada yaşayan birinci cetlerinin suda doğmuş olması gerektiğini” ileri sürüyordu. Bu filozof, “insanın bilinen formunun birinci örneğini bir balığın emzirdiğine” de inanıyordu.

Anaksimandros bu görüşlerinden ötürü, asırlar sonra Avrupa’da “ilk Darwinist” olarak selamlanacaktı. Empedokles ise kendi periyotlarında gördükleri hayvanların, evvelden var olan canlıların çeşitli kombinasyonları sonucu “kazara” bu türlü olduklarına inanıyordu. T

arih boyunca insanın bir evrim sonucu meydana geldiğini savunanlar, yüklü olarak daima bu tezi ileri sürmüşlerdi; canlılar okyanuslardan başlayıp karada sona eren bir süreçte, kolaydan daha karmaşık biçimlere gerçek kademeli bir halde dönüşmüş ve nihayet “bildiğimiz insan” ortaya çıkmıştı.

Çin’de Taocular, Hıristiyanlık’ta Kilise Babaları, İslam dünyasında El-Câhız

Taocu bir filozof olan Çinli Zhuang Zhou ve etkilediği öteki Çinli düşünürler de kâinatın daima dönüşen ve değişen bir süreçte son haline geldiğini, mevcut formların “hayatta kalmak için en uygun form” olduğunu ileri sürmüşlerdi.

Romalı şair Titus Lucretius Carus ise “De Rerum Natura” isimli şiirinde, canlılar ve insanın büsbütün “doğalcı mekanizmalar” aracılığıyla ortaya çıktığını sav etmişti. Yeni din Hıristiyanlığı benimsemekle birlikte Yunan fikrinden kendisini kurtaramayan kimi Kilise Babaları da evrim niyetine yatkınlardı.

M. S. 3’üncü yüzyılda yaşayan İskenderiyeli Peder Origen, İncil’deki yaratılış anlatısının gerçek bir yaratma transferi değil, bir “alegori” (benzetme) olduğunu lisana getirmişti.

Orta çağ İslam dünyasında Mutezile inancının değerli isimlerinden birisi olan El-Câhız da kainatta “doğal seleksiyon” olduğuna inanıyordu. El-Câhız, Charles Darwin’den tam bin yıl evvel yazdığı “Kitâbü’l-Hayevân”da çeşitlerin ortasında bir hayat gayreti olduğunu anlatıyordu. Dr. Mehmet Bayrakdar’ın “Kelam Araştırmaları Dergisi”nin 10’uncu cilt, 1’inci sayısında (2012) kaleme aldığı (Çev. Dr. Mehmet Vural) “Câhız ve Biyolojik Evrimciliğin Doğuşu” başlıklı makalesinde lisana getirdiğine nazaran, El-Câhız, bu süreç sonunda güçlü olanın yaşantısını sürdürebildiğini, insan ve bilinen canlı çeşitlerinin de bu hayat çabasını kazananlar ortasından çıktığını ileri sürmüştü. Ayrıyeten İran çıkışlı Bahaî inancını oluşturan görüşlerde, evrimin mantalitesine misal biçimde, kainattaki varlıkların tek bir canlıdan türediği savunulmuştu.

Dede Darwin de evrimciydi

Evrim teorisi denilince elbette akla çabucak Darwin geliyor lakin aslında öncesi var; tabir-i caizse “I. Darwin”, yani Charles Darwin’in dedesi Erasmus Darwin. Babası Robert onun ismini; orta çağda hümanizmin temellerini atan, tam bir antik Yunan hayranı olan, bugün de ismi küresel bir eğitim programına verilen Desiderius Erasmus’a olan hayranlığıyla Erasmus koymuştu.

Erasmus Darwin, tıp eğitimi almış, hem tabiatta hem de toplumsal hayatta – tıpkı ileride bu kanıyı bayraklaştıracak olan torunu üzere – “doğal eleme”ye inanan birisiydi. Bu ortada, özel hayatı çalkantılı olan Erasmus Darwin’in, konutundaki mürebbiye Mary Parker’dan iki gayrimeşru kızı olmuştu.

Darwin’in kuzeni “üstün ırk” için çalışıyordu

Darwin ailesindeki hem “yaratılış karşıtlığı” hem de “güçlü olanın hayatta kalması gerektiği” fikri adeta genetik bir takıntı üzereydi.

Erasmus Darwin’in öbür çocuğundan torunu, hasebiyle Charles Darwin’in kuzeni olan Francis Galton da “bilimsel ırkçılık” çalışmalarıyla tanınan bir isimdi. Onun hastalıklı görüşlerine nazaran, kimi beşerler – ki toplumun çoğunluğunu oluşturan “zayıf insanlar” -Dünya’ya bir yüktü, bu nedenle zeki erkeklerle zeki bayanlar çiftleştirilip bir “üstün ırk” birikimi elde edilmeliydi.

Yirminci yüzyılın birinci yarısında çok sayıda taraftar da toplayan bu görüşe, “öjeni”ye nazaran, sakat ve hasta insanların “ayıklanması” ve sağlıklı bireylerin çoğaltılması yoluyla insan ırkının “ıslah edilmesi” gerekiyordu.

Türlerin Kökeni: Evrimcilerin Kutsal Kitabı

Charles Darwin, güçlü bir ailenin çocuğu olarak araştırmaları için gerekli maddi imkân ve vakte sahipti. O, papaz olmak isteyen bir gençti fakat tabiat bilimlerine de çok meraklıydı.

“Evrimin Kutsal Kitabı” Çeşitlerin Kökeni isimli çalışmasını yayımlamadan evvel beş yıl süren ve Patagonya’ya kadar gittiği bir inceleme seyahatine çıkan – babası “aptalca bir gezi” demişti – Charles Darwin, “canlıların ortak atalardan evrilerek çeşitlendiği” fikrini ileri sürmüştü. 1859 yılında yayınlanan bu kitap, bir anda dünya çapında “maymundan geldik” inancına sahip olanların hararetle savundukları bir çalışma olmuştu.

Genç Charles Darwin’in tuhaflıkları da vardı. Meselâ, seyahatinde – mecburiyetten değil meraktan – değişik böcekler ile iquana ve puma yemişti.

Evrim teorisi, ki birçok bilimsel etraf tam bir tutuculukla “teori” denilmesine bile karşı çıkarken, aslında şahsen evrim teorisinin sahibi Charles Darwin’in bile teorisiyle ilgili kuşkuları vardı. “Gözü düşünmek, birden fazla vakit beni teorimden soğuttu fakat kendimi vakitle bu soruna alıştırdım.” diyen Darwin; araştırmalarının bir periyodunda de kimi canlılardaki farklılıklara o kadar şaşırmıştı ki, “Dünya canlılarının iki başka yaratıcı tarafından yaratılmış üzere olduklarını” düşünmüştü.

Bütün bunları itiraf eden Charles Darwin – muhtemelen gördüğü ilgi yüzünden – tekrar de argümanlarında ısrar etmişti.

Avustralya Kilisesi: Tabiat Tarihi Müzelerinde sahtekârlık yapılıyor

Dünya çapındaki bir kilise kuruluşu olan Avustralya merkezli “Uluslararası Yaratılış”, ana misyonunu Darwincilerin yanlış ve yer yer sahteciliğe kaçan tavırlarını çürütme üzerine ağırlaştırıyor.

Kilise yayınlarında, evrim teorisini savunanların Darwin’den bu yana buldukları fosillerin sayısının olağanüstü az olduğunu belirtiyor. Teşkilatın yayınlarında alaycı bir lisanla, “Öyle ki, dünyada aktif olarak çalışan biyologların sayısı, bulunan fosillerden çok daha fazla” deniliyor. Kilisenin Baş Araştırmacılarından Ryan Campbell ise “Fosiller Evrimi Destekliyor mu?” başlıklı araştırmasında, dünya çapındaki “Doğa Tarihi Müzeleri”nin birçoğunu eleştirerek, buralarda sergilenen “insanın kökeni varlıklar” ile “insan” rekonstrüksiyonlarında tutarlılık olmadığını, kimi müzelerde ise Darwinci tezleri güçlendirebilmek için bazen bulunduğu söylenen fosillerde bazen de canlandırmalarda önemli çarpıtmalar yapıldığını tabir ediyor.

“Piltdown Adamı”: Kafatası insan, çene orangutan, asitle eskitme

Dünyadaki bağımsız birçok bilim etrafında de evrim teorisinin düzmece meczuplarla ispatlanmaya çalışıldığı tartışılıyor, karşı görüşler ortaya konuyor, vakit zaman da evrimcilere geri adım attırılıyor.

Bu çevreler, yüklü olarak fosil kayıtlarında pek çok boşluk bulunduğunu ispatlıyor, böylelikle evrim teorisinin zorlama bir formda kitlelere kabul ettirilmeye çalışıldığını ortaya koyuyorlar.

Bu çerçevede, “evrimi ispatlayan örneklerden birisi” diye sav edilen “Piltdown Adamı”nın aslında bir sahtekarlık yapıtı olduğu ortaya çıkmıştı. Bu “şey”, 1912 yılında amatör arkeolog ve koleksiyoncu Charles Dawson tarafından “yeni bir fosil buldum” denilerek dünyaya duyurulmuştu.

İngiltere’deki bu “buluş”, evrimcileri heyecanlandırmış, kısa müddette hem de birden fazla “saygın üniversiteler”den olmak üzere 250 civarında destekleyici makale yayınlanmıştı. Lakin vakitle “fosil”e kuşkuyla yaklaşılmış, nihayet 1953 yılında “Piltdown Adamı”nın bir sahtekârlık olduğu katiyetle ortaya konulmuştu.

Buna nazaran, kafatası çağdaş bir beşere, çene kemiği ise bir orangutana aitti. Kafatası, eski görünmesi için bir demir çözeltisine ve kromik aside batırılmıştı. Çene kemiği ise yaklaşık 500 yıllık bir orangutan fosiline aitti.

National Geographic’ten “evrim tekzibi”

Evrimi “tartışmasız bilimsel bir gerçek” olarak kabul etmede Ortodoks bir hal sergileyen anaakım yayıncılığın değerli temsilcilerinden birisi olan National Geographic mecmuası de geçmişte sayfalarına aldığı evrimci bir makaleden ötürü özür dilemişti.

Dergi; 1999 yılında, Çin’den gelen “kimera fosili”ne (Arkeoraptor) ait bir makale ve fotoğraflar yayınlamış, “evrimdeki kayıp halka bulundu” diyerek gelişmeyi göklere çıkartmıştı. Fakat kısa müddette bunun, farklı tiplere ilişkin fosillerin bir ortaya getirilmesiyle “imal edildiği” ortaya çıkmıştı.

Dergi, bu gelişmeler üzerine bir özür yazısı yayınlamak zorunda kalmıştı.